पुलाउ र हजार-पचास [कविता]

साहित्य डबली

डा अच्युतशाली घिमिरे शनिबार, माघ २४, २०७७ २०:४५

यी तिनै जनताहरू हुन्
जो धुलोमा लट्पटिदा-लट्पटिदा
पनि फुल्न खोज्दैछन्!
आँगनमा परदेशबाट आएको
लासको बाकस
हेरेर चित्त बुझाउन खोज्दैछन्!
न्यानो घाम र आश्रय दिने
सपनाको संसार खोज्दैछन्!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जसका सुखहरूले
घर त्यागिसके
र खुशीहरूले अवकाश लिइसके!
यी तिनै जनताहरू हुन्
जसलाई संविधानसँग
केही लिनुदिनु छैन
गणतन्त्रसँग
केही लिनुदिनु छैन
बस्! छोरा परदेश जाँदा
लिएको ऋण
कसैले तिरिदिए पुग्छ!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जसका झुपडीमा
चुहिने छत छ
र जसका पिँढी
जति खोस्रियो
त्यति गरिबी थुप्रन्छ!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जस्ले कहिल्यै बाटो मागेनन्
खानेपानी र बिजुलीबत्ती मागेनन्
जे छ त्यसमै गुजारा गरिरहे
र आफ्नै भाग्यलाई धिक्कारिरहे!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जो सपना देख्नै असम्भव ठाने
जसले आफैंलाई जित्न सकेनन्
र दुनियाँले नै उनीहरूलाई पछारिरह्यो!
यी तिनै जनताहरू हुन्
जसलाई सरकारले
उदारोमा समृद्धिका भाका बाँडिरह्यो!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जो ढिँडो सिस्नो र हलोभन्दा
माथि उठ्न सकेनन्
तर सरकारले
मोनोरेल र पानीजहाजका
कथा फुकिरह्यो!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जो जाडोमा कठांग्रिरहे
र गर्मीमा निथ्रुक्क भिजिरहे
के हो लोकतन्त्र?
के हो समावेशिता?
र के हो समाजवाद?
बुझ्नै सकेनन्
वा बुझ्नै खोजेनन्!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जसका मनमा
अघिल्लो चुनावमा
भोट हाल्दा लगाएको
मसी अझै ताजै छ
तर नेताका वाचाहरू
उडिसके
डाँडा काटिसके!

यी तिनै जनताहरू हुन्
जो सबेरै
घरधन्ना गरेर
घाँस दाउरा बोकिसकेर
नाकमा सिँगान बोकेका
र पिडौंला कहिल्यै नछोपिएका
टुहुरा नातिनातिना बोकेर
गाडीको लास्ट सिटमा
बसेर बारम्बार
काठमाडौं आइपुग्छन्
र्‍यालीमा हुँइकिन्छन्
सभामा टुलुटुलु हेरिबस्छन्
अरुले ताली पिट्दा
पररररर... ताली पिट्छन्
अनि फेरि कोच्चिएर
राती घर फर्कन्छन्
बस्
भोकोपेट भर्ने
एक छाक पुलाउ
र गर्जो टार्ने हजार-पचासको
लोभहरूमा!!